عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
ستیریزین، آنتی هیستامینی است که برای از بین بردن علائم آلرژی مانند آبریزش چشم ها، آبریزش بینی، خارش چشم / بینی، عطسه، کهیر، و خارش بدن استفاده میشود. این دارو با متوقف کردن یک ماده طبیعی خاص (هیستامین) که بدن شما در طول یک واکنش آلرژیک ایجاد می کند اثر خود را میگذارد.
نام تجاری : زیرتک
ستیریزین از کهیر جلوگیری نمی کند و یا از یک واکنش حساسیتی جدی (مانند آنافیلاکسی) جلوگیری نمی کند و آن را درمان نمیکند. بنابراین، اگر پزشک شما اپی نفرین را برای درمان واکنش های آلرژیک تجویز کرده باشد، همیشه تزریق کننده اپی نفرین را با خود همراه داشته باشید. از سیتیزین به جای اپی نفرین استفاده نکنید.
در صورت مصرف بدون نسخه این دارو برای خود درمانی، قبل از مصرف تمام نکات روی بسته بندی محصول را بخوانید. اگر سوالی دارید، با مسئول داروخانه مشورت کنید. اگر پزشک شما این دارو را تجویز کرده است، آن را طبق دستور معمولا به صورت روزانه مصرف کنید.
اگر از قرص های جویدنی استفاده می کنید، هر قرص را خوب بجوید و سپس قورت دهید. اگر از قرص هایی که به سرعت حل میشوند استفاده می کنید، اجازه دهید قرص روی زبان حل شود و سپس آن را، با آب و یا بدون آب ببلعید. اگر از شکل مایع این دارو استفاده می کنید، دوز آن را با دقت با استفاده از وسیله اندازه گیری / قاشق خاص اندازه گیری کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز مناسب را دریافت نکنید.
دوز بر اساس سن، وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان تعیین میشود. دوز خود را افزایش ندهید و یا این دارو را بیشتر از دستورالعمل مصرف نکنید.
اگر علائم آلرژی شما بهبود نیافتند، اگر زخمهای تان پس از ۳ روز درمان بهبود نیافتند یا اگر بیش از ۶ هفته وجود کهیرها طول کشیدند، به پزشک اطلاع دهید. در صورتی که وضعیت شما بدتر شود یا اگر فکر می کنید مشکل جدی پزشکی دارید (مانند واکنش آلرژیک بسیار جدی / آنافیلاکسی)، فورا به پزشک مراجعه کنید.
با مصرف این دارو خواب آلودگی، خستگی و خشکی دهان ممکن است رخ دهد. درد معده ممکن است به خصوص در کودکان نیز رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشت یا بدتر شد، به سرعت به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک این دارو را بدین دلیل تجویز کرده است که نفع آن را بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است. بسیاری از افراد با مصرف این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
اگر عوارض جانبی جدی، از جمله: مشکل ادرار، ضعف دارید بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار حساس به این دارو نادر است. با این حال، اگر متوجه علائم واکنش شدید آلرژیک شدید، از جمله: خارش، خارش / تورم (به ویژه صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفس، فورا به پزشک مراجعه کنید.
در این مقاله از راستینه ارائه لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی امکان پذیر نیست. اگر متوجه عارضه دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
قبل از مصرف ستیریزین، اگر به این دارو؛ یا به هیدروکسیزین؛ یا به لووستیریزین حساسیت دارید؛ یا اگر آلرژی دیگری دارید به پزشک یا داروساز اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می توانند واکنش های آلرژیک و دیگر مشکلات را ایجاد کنند. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، پزشک یا داروساز را از سابقه پزشکی خود مطلع سازید، به ویژه سوابقیهمچون: دشواری در ادرار (مثلا به خاطر بزرگ شدن پروستات)، بیماری کلیوی، بیماری کبد.اگر از این دارو برای درمان کهیر استفاده می کنید، در صورت بروز هرگونه از این علائم فورا به پزشک اطلاع دهید، چرا که آنها ممکن است نشانه هایی از بیماری های جدی تری باشند: کهیرهایی که رنگ های غیر معمول دارند، کهیرهایی که مثل کبودی یا تاول به نظر میرسند، کهیرهایی که خارش ندارند.
این دارو ممکن است سبب خواب آلودگی شما شود. تا زمانی که مطمئن نشدید که میتوانید کارهایی که نیازمند هشیاری هستند را با خیال راحت انجام دهید، از رانندگی، استفاده از ماشین آلات یا هر کاری که مستلزم هشیاری است خودداری کنید..
فرآورده های مایع این دارو ممکن است حاوی قند باشند. در صورت ابتلا به دیابت، رعایت احتیاط توصیه می شود. در مورد استفاده بی خطر از این محصول با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
قبل از انجام عمل جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده میکنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع سازید.
در دوران بارداری، این دارو باید تنها در صورت نیاز مصرف شود. در مورد خطرات و مزایای آن با پزشک خود صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی میتوانند عملکرد داروهای شما را تغییر دهند یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات احتمالی این دارو نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی / غیر تجویزی و محصولات گیاهی) تهیه کنید و آن را بهپزشک و داروساز خود ارائه دهید. بدون تایید پزشک خود مصرف داروها را شروع یا متوقف نکنید و دوز آنها را تغییر ندهید.
در صورت مصرف داروهای دیگر که باعث خواب آلودگی می شوند مانند داروهای ضد افسردگی یا ضدسرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند الپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، آرامبخشهای عضلانی (مانند کاییزوپروتول، سیکلوبنزاپرین) یا سایر داروهای ضد هیستامین (مانند کلرفنیرامین، دیفن هیدرامین)، پزشک خود را مطلع سازید.
برچسب روی تمام داروهای خود (مانند آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده ای باشند که موجب خواب آلودگی می شوند. از داروساز در مورد نحوه استفاده مطمئن داروها را سوال کنید.
این دارو را با سایر داروهای ضد هیستامین مورد استفاده برای پوست (مانند کرم، پماد، اسپری دیفن هیدرامین) استفاده نکنید زیرا ممکن است افزایش بروز عوارض جانبی رخ دهد.ستیریزین بسیار شبیه به هیدروکسی ایزین و لوکوسیتیرین است. از مصرف این داروها در هنگام استفاده از ستیریزین خودداری کنید.
این دارو ممکن است با تست های آزمایشگاهی خاص (از جمله آزمایش آلرژی پوست) تداخل داشته باشد، و احتمالا باعث نتایج کاذب خواهد شد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاهی و تمام پزشکان شما می دانند که شما از این دارو استفاده می کنید.
در صورتی که دوز بالایی مصرف گردد با مرکز مسمومیت یا اورژانس تماس گیرید. در تهران می توان با مرکز مسمومیت با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگیرید. ساکنان دیگر شهر ها می توانند با مرکز کنترل مسمومیت استانی یا اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرند.
ستیریزین را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید. این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی (مانند فشار خون، ضربان قلب، رشد در کودکان) ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
مجموعه: زنان و زایمان
قبل از هفته چهلم بارداری، پزشک باید در مورد اینکه چه زمانی به بیمارستان یا زایشگاه بروید، صحبت کرده باشد.
بعضی از پزشکان ممکن است بسته به وضعیت فردی شما، ترجیح دهند که زودتر به بیمارستان بروید. از زنانی که بارداری های پرخطر دارند ممکن است خواسته شود از ابتدای نشانه های زایمان به بیمارستان مراجعه کنند، در حالی که از زنانی با حاملگی های کم خطرتر ممکن است خواسته شود پس از یک ساعت یا بیشتر از شروع منظم انقباضات به بیمارستان مراجعه کنند.
اگر کیسه آب شما پاره شود، صرف نظر از اینکه علائم دیگر زایمان را دارید یا نه، باید فورا به بیمارستان بروید. پاره شدن کیسه آب نشانه این است که زایمان نزدیک است.
پس از هفته چهلم بارداری ممکن است توصیه شود که تحریک زایمان را انجام دهید. تحریک زایمان معمولا زمانی است که زایمان به تنهایی شروع نمی شود و پزشک شما در مورد خطرات بارداری طولانی مدت نگران است. بعد از هفته ۴۲ بارداری، جفت برای ارائه مواد مغذی به نوزاد شما کارآمدی کمتری دارد و این مسئله می تواند باعث ایجاد عوارض مختلفی شود.
در برخی از موارد، شما ممکن است برای تحریک زایمان برنامه ریزی شده انتخاب شوید. به چندین دلیل ممکن است تحریک زایمان برای زنی برنامه ریزی شود دلایلی از قبیل راحتی (مثلا قادر به کنترل بودن زمانی که کودک شما به دنیا می آید) و علل پزشکی (توصیه به ختم بارداری). بیش از ۲۰ درصد از همه بارداری ها تحریک می شوند. از آنجا که تحریک زایمان میتواند احتمال ابتلا به تولد کودک نارسرا افزایش دهد (به خاطر وجود احتمال تخمین نادرست تاریخ زایمان)، اکثر پزشکان قبل از هفته سی و هشتم بارداری تحریک زایمان را توصیه نمی کنند.
برای تحریک زایمان در قبل از هفته چهلم بارداری ، پزشک ممکن است یکی از روشهای زیر را انجام دهد:
از بین بردن غشاء – پزشک انگشت خود را با دستکش در داخل دهانه رحم قرار می دهد و غشاهای آمنیوتیک را از بین می برد (غشاهای نازکی که دیوار رحم را به کیسه آمنیوتیک متصل میکنند). هدف از از بین بردن غشا این است که موجب میشود بدن شما پروستاگلاندین ها را تولید کند که به شل شدن دهانه رحم کمک می کند و زایمان را شروع می کند.
هنگامی که پزشک شما غشاها را از بین میبرد، ممکن است گرفتگی شدید و مقداری خونریزی (یا لکه بینی) داشته باشید. این روش ممکن است ناراحت کننده باشد و تنها در بارداری هایی که از تاریخ تعیین شده گذشته اند، انجام می شود.
آماده کردن يا باز کردن دهانه رحم – اگر دهانه رحم شما کاملا آماده زایمان نباشد، پزشک شما مي تواند با استفاده از داروها يا دستگاه هاي خاصي که دهانه رحم شما را شل میکنند و کمک میکننددهانه رحم برای زایمان باز شود، زایمان را تحریک کند. ممکن است پروستاگلاندین های مصنوعی برای کمک به شروع زایمان به صورت خوراکی یا واژینال به شما داده شود.
پاره کردن کیسه آمنیوتیک – پزشک شما ممکن است به صورت مصنوعی کیسه آب شما را برای تحریک زایمان پاره کند. در طی این روش، که “آمنیوتومی” نامیده می شود، پزشک شما از قلاب پلاستیکی نازکی استفاده می کند تا کیسه آمنیوتیک شما را پاره کند. این کار برای بارداری هایی که از تاریخ تعیین شده گذشته اند، انجام می شود و تنها اگر رحم شما به طور جزئی باز شده باشد و سر نوزاد شما به لگن افتاده باشد این کار انجام می شود.
در بسیاری از موارد، طی چند ساعت بعد از پاره شدن کیسه آب، زایمان شروع میشود. با این حال، زایمان هر زنی متفاوت است. اگر زایمان شروع نشود، علاوه بر آمنیوتومی، یک روش دیگر تحریک زایمان نیز میتواند انجام شود.
اکسی توسین یا پیتوسین – پزشک ممکن است از اکسی توسین (پیتوسین) استفاده کند که هورمونی مصنوعی است که باعث انقباض می شود. اکسی توسین میتواند برای القای زایمان، یا برای قویتر شدن انقباضات شما استفاده شود.
یک مطالعه نشان می‌دهد که اگر زنان در دوره‌ی بارداری مقدار زیادی نوشیدنی‌های شیرین مصرف کنند، احتمال ابتلای کودک‌شان به آسم افزایش می‌یابد.
محققان دانشگاه هاروارد دریافتند زنان بارداری که به‌طور توسط در روز، ۲ نوشیدنی شیرین‌شده با شکر می نوشیدند، بیش از ۶۰ درصد بیشتر از زنان بارداری که از نوشیدنی‌های شیرین استفاده نکرده بودند، کودکان مبتلا به آسم داشتند – آسم این کودکان بین ۷ و ۹ سالگی تشخیص داده شده بود.
دکتر امیلی اوکن، استاد تغذیه در دانشکده‌ی بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید که قند بیش‌ازحد در رژیم غذایی میتواند به اضافه وزن منجر شود که یک عامل خطر برای ابتلا به آسم است.
اوکن خاطر نشان می‌کند که از نظر محققان، فروکتوز بکاررفته برای شیرین کردن این نوشیدنی‌ها ممکن است با ایجاد التهاب در بدن، ریسک ابتلا به آسم را افزایش دهد.
اوکن می‌گوید: «یکی از نظریه‌ها این است که اگر شما مستعد ابتلا به بیماری‌های آلرژیک باشید و عامل دیگری باعث شود که میزان التهاب بدن‌تان افزایش یابد، خطر ابتلایتان به آسم بیشتر خواهد شد.»
دکتر رزالیند رایت که رئیس تحقیق بیومدیکال انتقالی در دانشکده‌ی پزشکی ایکان در نیویورک است و در این مطالعه‌ی جدید شرکت نداشت، می‌گوید این مطالعه، مانند بسیاری از شواهد قبلی ثابت می‌کند که رژیم غذایی یک زن باردار، تأثیرات طولانی‌مدتی روی سلامت کودکش میگذارد.
رایت می نویسد: «ما هر روز بیشتر درک می کنیم که فرایندهایی که کودک را در مسیر ابتلا به آسم و چاقی قرار می دهد، در بارداری شروع میشود. این ممکن است شواهدی مبنی بر اینکه چگونه ریشه‌های اصلی و ابتدایی آسم در رحم آغاز میشوند و ما با چه مداخلات و اقداماتی می‌توانیم باعث شویم که کودکان، یک شروع سالم‌تر داشته باشند، در اختیارمان قرار دهد.»
اوکن و همکارانش برای این مطالعه، داده‌های ۱۰۶۸ جفت مادر – کودک شرکت‌کننده در یک مطالعه‌ی طولانی مدت به نام پروژه‌ی ویوا را که بررسی می کند چگونه رژیم غذایی و سایر عوامل در طول بارداریممکن است بر سلامت کودک در آینده تأثیر بگذارد، تجزیه و تحلیل کردند.
از زنان باردار حاضر در این مطالعه پرسیده شد که روزانه، چه مقدار نوشیدنی از جمله آب میوه و نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شکر مصرف میکنند. پرسشنامه‌های بعدی نیز در مورد مقدار نوشیدنی های مصرف‌شده توسط بچه‌های کوچک آنها سوال کردند.
یافته‌ها نشان داد از هر ۵ کودک، یک نفر تا اواسط دوران کودکی به آسم مبتلا شد.
این مطالعه دریافت مادرانی که بیشترین نوشیدنی‌های قندی را در طول بارداری نوشیدند – حدود ۲ قوطی در روز – ۶۳ درصد بیشتر از زنان بارداری که از این نوشیدنی‌ها استفاده نکردند، احتمال داشتکودکان‌شان به آسم مبتلا شوند.
بچه‌های کوچکی که نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شربت ذرت با فروکتوز بالا مصرف کردند نیز ریسک بالاتری برای ابتلا به آسم داشتند. آنهایی که بیشترین میزان نوشیدنی شیرین‌شده را مصرف کردند، ۶۴ درصد بیشتر از آنهایی که حداقل میزان مصرف را داشتند، احتمال داشت که به آسم دچار شوند.
اوکن می‌گوید این ارتباطات حتی پس از آنکه محققان سایر عوامل اجتماعی و سبک زندگی مربوط به آسم را نیز درنظر گرفتند، همچنان پابرجا بود.
به گفته‌ی رایت: «شواهد این مطالعه حاکی از آن هستند که ما باید رژیم غذایی مادران را در دوره‌ی بارداری بهبود ببخشیم، نه فقط برای سلامتی خودشان بلکه بخاطر سلامتی کودکان‌شان. ما مطمئنیم که اگر مادران بدانند تغییر عادات غذایی‌شان به سلامت فرزندشان کمک می‌کند، با جدیت و انگیزه‌ی بیشتری این کار را انجام خواهند داد.»
اوکن می‌گوید این تیم تحقیقاتی در مورد تأثیر آب میوه روی سلامت نیز تحقیق کرد، چون آب میوه نیز حاوی مقدار زیادی فروکتوز طبیعی است.
اوکن می‌افزاید: «ما شواهدی مبنی بر وجود چنین اثرات نامطلوبی برای آب میوه مشاهده نکردیم. دلیلش ممکن است این باشد که آب میوه حاوی ویتامین‌ها و سایر عوامل ضدالتهابی نیز هست.»
این محققان خاطرنشان کردند که این مطالعه نمی‌تواند یک رابطه‌ی علت – معلول مستقیم را ثابت کند. همچنین از آنجا که شرکت‌کنندگان در این مطالعه، اغلب از خانواده‌های مرفه بودند، این یافته‌ها ممکن است در مورد خانواده‌های کمتر متمول صدق نکند.
این مطالعه به‌صورت آنلاین در ۸ دسامبر در سالنامه‌ی انجمن قفسه‌ی صدری آمریکا منتشر شد.
rastineh.com
هپاتیت E یک بیماری مشترک بین دام و انسان باشد
شایع‌ترین راه‌انتقال هپاتیت E از طریق استفاده از آب آلوده در همه‌گیری‌ها است و گاهی انتقال از طریق غذای آلوده هم اتفاق می‌افتد البته راه‌اصلی انتقال این ویروس از طریق دهانی- مدفوعی است.
این بیماری در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری به ویژه به دلیل مصرف غذاهای دریایی خام بالاست، در مناطق با شیوع بالای بیماری،همه‌گیری به علت انتقال آب بیشتر در فصول بارانی به خصوص در موقع پر آب شدن رودخانه‌ها دیده میشود. در این مناطق حیوانات اهلی و وحشی دارای سرولوژی هپاتیت e مثبت هستند و در برخی موارد نوع ویروس هپاتیت E در جانوران وانسان‌های مبتلا، شبیه به هم بوده است.
ویروس هپاتیت e در بعضی حیوانات مانند شامپانزه، میمون، گوسفند و جوندگان باعث بیماری میشود البته در صورت ورود مقادیر کم این ویروس به بدن انسان، علائمی ایجاد نمی‌شود اما ورود مقادیر زیاد ویروس باعث ابتلا به هپاتیت شدید میشود. به نظر می‌رسد که هپاتیت E یک بیماری مشترک بین دام و انسان باشد و حیوانات وحشی و اهلی و خوک‌ها میتوانند مخزن عفونت آن باشند و سبب آلوده شدن حیوانات دیگر، آب، علوفه و سبزیجات شوند و بیماری را به انسان منتقل کنند.
دوره کمون هپاتیت e حدود دو تا ۹ هفته و به طور متوسط ۶ هفته است و مدت مسری بودن بیماری نیز بین یک تا پنج هفته بعد از شروع علائم است، باید توجه کرد که نظامیان با توجه به ماموریت‌های جنگی یا صلح‌آمیز در مناطق با سطح بهداشتی پایین و بدون دسترسی به آب آشامیدنی در معرض خطرهستند. به عنوان مثال شیوع عفونت در سربازان آمریکایی در افغانستان کمتر از منطقه پاکستان بود که علت آن استفاده بیشتر سربازان حاضر در افغانستان، از غذا و آب آشامیدنی ارسالی از کشورشان بوده است. این موضوع هم در ماموریت‌های نظامی و هم در سفرهای خارجی بسیار با اهمیت است.
دوره کمون هپاتیت e حدود دو تا ۹ هفته و به طور متوسط ۶ هفته است
باید توجه کرد که این بیماری در اکثر موارد بدون علامت است و در صورت وجود علائم نمی‌توان با در نظر گرفتن علائم بالینی، هپاتیت E را از سایر عوامل ویروسی هپاتیت متفاوت کرد. علائم بیماری به‌صورت علائم مقدماتی شبیه آنفولانزا، درد شکم، تهوع، استفراغ و تب است و بعدا زردی (یرقان) نیز عارض میشود. این بیماری معمولا خود به خود بهبود می‌یابد اما برای زنان باردار میتواند خطرناک باشد.
علائم بالینی و آزمایشگاهی معمولا در عرض ۶ هفته بهبود می‌یابند،موارد شدید بیماری میتواند با زردی شدید و خارش طاقت‌فرسا منجر به بستری شدن بیمار در بیمارستان شود. باید توجه کرد که بیشتر موارد مرگ‌ومیر هپاتیت E در دوران حاملگی رخ می‌دهد واین خطر در سه ماه آخرحاملگی بیشتر است و به ۲۰ درصد می‌رسد همچنین خطر ابتلا به بیماری در ساکنان روستاها بیشتر است.
به نظر می‌رسد که دستگاه ایمنی مبتلایان در تعیین عاقبت عفونت هپاتیت E در بدن تاثیر دارد. باید توجه کرد که این بیماری مانند هپاتیت A منجر به حالت هپاتیت مزمن، سیروز کبدی و یا حالت ناقل مزمن نمی‌شود. البته اخیر گزارش‌هایی از مزمن شدن بیماری در پیوند اعضا گزارش شده است.
منبع:tebna.ir
beytoote.com
صفحه قبل 1 ... 12 13 14 15 16 ... 123 صفحه بعد
تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان webomomi120 و آدرس webomomi120.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
RSS
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
