بعد از گذشت بیشتر از یک قرن، دانشمندان آثار تازه‌ای از شیب‌ پلکانی سفید و صورتی نیوزلند پیدا کردند. این پلکان‌ها با فعالیت کوه‌های آتشفشانی برای سال‌های در زیر خاکستر‌ و لجن مدفون شده و البته بخش زیادی از آن بر اثر مواد مذاب از بین رفته بودند.

شیب‌های پلکانی نیوزلند که به عنوان بزرگ‌ترین منبع رسوبات سیلیکانی شناخته می‌شوند، یکی از عجایب طبیعی کره‌ی زمین به حساب می‌آید. این پلکان‌های سیلیکانی در سال ۱۸۸۶ با فعالیت کوه آتشفشانی Tarawera به طور کامل تخریب شد. با این حال و بعد از گذشت سال‌ها دانشمندان محل دفن پلکان‌ها را پیدا کرده‌اند که بخشی از آن نیز در تمام این سال‌ها سالم باقی مانده است.

رکس بون در مصاحبه‌ای با نشریه‌ی گاردین بریتانیا می‌گوید:

در آن زمان شیب‌های پلکانی برای توریست‌های اروپایی جایی بسیار جذاب بود، طوری که مسافران سختی راه را به جان می‌خریدند و به نیم‌کره‌ی جنوبی سفر می‌کردند تا از مناظر طبیعی نیوزلند لذت ببرند. با این حال دولت وقت خیلی در مورد این مناطق کار تحقیقاتی انجام نداد و داده‌های زیادی در مورد منطقه‌ی دقیق شیب‌های پلکانی نداشتیم.

قبل از فعالیت‌های آتشفشانی در منطقه، پلکان‌های سفید و صورتی نیوزلند بزرگ‌ترین منبع رسوبات سیلیکانی سینتر طبیعی به حساب می‌آمد. تف‌جوشی یا سینتر طبیعی زمانی رخ می‌دهد که رسوبات چشمه‌های معدنی یا چشمه‌های آب‌گرم در گذر زمان قشایی از مواد معدنی را به اشکال مختلفی چون تپه، پلکان یا مخروط ایجاد می‌کنند.

شیب پلکانی در قسمت شمالی و در نزدیکی دریاچه‌ی Rotomahana واقع شده است، پلکان سفید در قسمت شمال شرقی و پلکان صورتی در قسمت دیگر دریاچه ایجاد شده‌اند. اما دلیل اصلی وجود رنگ صورتی مربوط به حضور گروهی از خانواده‌ی باکتری‌های رنگی مثل Thermus ruber  است. به طور مثال چنین اتفاقی با دلیلی مشابه در دریاچه‌ای در پارک ملی طبیعی YellowStone آمریکا رخ داده که منجر به رنگی شدن دریاچه شده است.

 

در سال ۲۰۱۶ رکس بون در جریان تحقیقات خود به دفترچه‌ای دست‌نویس از یک زمین‌شناس در سال ۱۸۵۹ برمی‌خورد. ماموریت این زمین‌شناس در آن سال انجام تحقیقاتی در مورد وضعیت جغرافیایی نیوزلند از طرف دولت بود. در این ‌دست‌نوشته‌ها، von Hochstetter داده‌هایی خام از تحقیقات خود در جنوب‌ شرقی شهر Rotorua در شمال نیوزلند و در نزدیکی دریاچه‌ی Rotomahana آورده است. در دست‌نوشته‌های این زمین‌شناس که سه دهه‌ قبل از فعالیت آتشفشان ثبت شده، رنگ صورتی و سفید پلکان‌ها قید شده‌اند.

با شروع فعالیت‌های آتشفشانی مواد مذاب یکی از عجایب طبیعی جهان را در زیر خود دفن کردند؛ همچنین این فعالیت‌ها مختصات جغرافیایی پلکان‌ها هم تغییر دادند. رکس بون با استفاده از روشی به اسم forensic cartography منطقه را با استفاده از داده‌های دفترچه‌ی von Hochstetter به طور کامل شبیه‌سازی کرد. این روش شامل مقایسه‌ی نقشه‌های توپوگرافیک فعلی منطقه با داده‌های ۱۸۵۹ و پیدا کردن مناطق محتمل حضور پلکان‌ها می‌شود. اگرچه فرآیند انجام آسان به نظر می‌رسد اما واقعیت چیزی متفاوت است. بون در همین زمینه می‌گوید:

در ۱۲ ماه گذشته نزدیک به ۲۵۰۰ ساعت کار تحقیقی کردیم. ما تمام مکان‌های محتمل را مشخص کردیم و به شیب‌های پلکانی بیشتر از همیشه نزدیک شدیم. ما در مورد منطقه‌ای حرف می‌زنیم که وسعت گسترده‌ای دارد و البته جابه‌جایی زیادی را تجربه کرده است.

بر پایه‌ی این تحقیقات، بوس موفق به توسعه‌ی یک الگوریتم می‌شود که قادر به تعیین محل پلکان‌های صورتی و سفید با تقریبی کمتر یا بیشتر از ۳۵ متر است. تحقیقات قبلی تا این حد به مکان اصلی شیب پلکانی نزدیک نشده بودند.

درخواست کاوش با اجازه‌ی معبد اصلی شهر صادر شده است و در هفته‌های آینده کار اصلی شروع می‌شود؛ بون انتظار دارد که با شروع کاوش‌ها در منطقه قسمتی از شیب پلکانی سالم مانده باشد. با این حال در مرحله‌ی فعلی صحبت در مورد موفقیت تیم بون در تعیین محل دقیق پلکان و حدس‌ها در مورد سلامت پلکان کمی زود به نظر می‌رسد.

بون در انتهای مصاحبه می‌گوید:

امیدواریم با کشف دوباره‌ی شیب پلکانی سفید و صورتی توریست‌ها برای دیدن طبیعت بکر و عجیب منطقه دوباره به نیوزلند همچون قبل بازگردند.

نتایج این تحقیق در نشریه‌ی Journal of the Royal Society of New Zealand به چاپ رسیده است.